14

    RevelationCuzPageSurah
    92 478Nisa(4)

١٤

وَمَنْ يَعْصِ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فيهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُهينٌ

(14) ve mey ya’sillahe ve rasulehu ve yeteadde hududehu yudhilhü naran haliden fiha ve lehu azabüm mühin

kim Allah’a isyan ederse ve o’nun resulüne ve o’nun hududunu aşarsa (Allah) onu ateşe sokar orada ebedi olarak kalır onun için aşağılayıcı bir azap (vardır)

(14) But those who disobey Allah and His Messenger and transgress His limits will be admitted to a Fire, to abide therein: and they shall have a humiliating punishment.

1. ve men : ve kim
2. ya’sı : isyan eder, karşı gelir
3. allâhe : Allah
4. ve resûle-hu : ve O’nun Resûlü, elçisi
5. ve yeteadde : ve aşar
6. hudûde-hu : onun hududu, sınırları
7. yudhıl-hu : onu dahil eder, koyar
8. nâren : ateş
9. hâliden : ebedi kalacak olanlar
10. fî-hâ : onun içinde, orada
11. ve lehu : ve onun için (vardır)
12. azâbun : azap
13. muhînun : alçaltıcı, zelil

وَمَنْ her kimيَعْصِ isyan edipاللَّهَ Allah’aوَرَسُولَهُ ve Rasulü’neوَيَتَعَدَّ aşarsaحُدُودَهُ O’nun sınırlarınıيُدْخِلْهُ onu girdirirنَارًا ateşeخَالِدًا kalacağıفِيهَا içindeوَلَهُ ayrıca onun için vardırعَذَابٌ bir azapمُهِينٌalçaltıcı


AÇIKLAMA

Yüce Allah, “Allah Alim’dir, Halîm’dir” buyruğundaki uyarısının muhte­vasını bu ayet-i kerimelerde bir daha pekiştirmektedir. Bununla daha önce geç­miş bulunan yetimlerin mallarına, zevcelerin hükümlerine ve mirasa dair hal­lere ait açıklamaların, Yüce Allah’ın sınırları olduğuna dikkat çekmektedir. Ya­ni bunlar Yüce Allah’ın sınırlarını belirlediği hükümlerdir. Allah bunları ye­timler, evlilik bağı ve mirasın mirasçılar arasında paylaştırılması hususunda aile hukukunun kanunu yapmıştır. Bu mirasın paylaştırılması ise mirasçıların ölene olan yakınlıkları, ona ihtiyaçları ve onu kaybetmeleri dolayısıyla tespit etmiştir.

İşte bunlar Allah’ın sınırları ve hükümleridir. Sakın bunları aşmayınız, geçmeyiniz. Herhangi bir Müslümanın bu sınırları aşıp geçmesi uygun bir iş değildir.

Her kim Yüce Allah’ın dinden şeriat kıldığı şeylere ve şerefli Rasulüne in­dirdiklerine itaat etmek suretiyle Allah’a, Rabbinden tebliğ etmiş olduğu hü­küm ve ayetlere uymak suretiyle de Rasulüne itaat ederse -ki Rasule itaat şu buyruk gereğince Allah’a da itaattir: “Her kim Rasule itaat ederse Allah’a da itaat etmiş olur.” (Nisa, 4/80). Allah onu altından ırmaklar akan cennetlere ko­yar. Bizler cennete iman eder ve oranın dünyadaki her türlü nimetin üstünde olduğuna, itaatkâr kulların da orada ebedî kalacaklarına inanırız. İşte bu ebe­dî kurtuluştur (Fevzü’l-azîm). Bu, dünyadaki kurtuluşlara hiç benzemeyen üs­tün zafer ve felahtır.

Kim Allah’ın sınırlarını aşar, Allah’a ve Rasulüne karşı gelir, Allah’ın ha­ramlarını aşıp çiğnerse Allah da onu yakıtı insanlarla taşlar olan bir ateşe ko­yar. Onlar için küçük düşürücü, zelil kılıcı bir azap söz konusudur. Çünkü böy­le bir kimse Allah’ın hükmüne karşı çıkmış ve O’nun koyduğu hükme razı ol­mamıştır.

Cennet ehlinin ebedî nimetlerden yararlanıp biribirleriyle ünsiyet bula­cakları ebedîlikleri ile, cehennem ehlinin yalnız bırakılarak ile en çetin azabı tadacakları ateşteki ebedîlik arasında çok büyük bir fark vardır. Nitekim Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “Bu gün (pişmanlığınız) size asla fayda vermez. Çünkü zulmettiniz. Muhakkak siz azapta da ortaksınız.” (Zuhruf, 43/39).

Müminlerin isyankârlarına gelince, onlar da cehennemde günahları mik-tarınca azap görecekler, sonra da cennete girmek üzere çıkarılacaklardır. Azabı gerektirici isyan ise, kasten masiyet işlemek ve onun üzerinde ısrar etmektir. Nitekim Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: “Hayır, kim bir kötülük işler ve güna­hı onu kuşatırsa işte onlar cehennemliktirler, orada ebedî kalıcıdırlar.” (Bakara, 2/81). Her nasılsa ayağı kayıp bir masiyet işleyen, sonra da bundan dolayı nef­sini kınayıp tevbe eden, Yüce Allah’ın, “Ve onlar bile bile yaptıkları üzerinde ıs­rar etmezler” (Al-i İmran, 3/135) buyruğunda dile getirilen durumdakilere ge­lince, bunlar kurtulacaklardan olacaklardır.