٤٦ اَفَلَمْ يَسيرُوا فِى الْاَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا اَوْ اذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَاِنَّهَا لَا تَعْمَى الْاَبْصَارُ وَلكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتى فِى الصُّدُورِ

(46) e fe lem yesiru fil erdi fe tekune lehüm kulubüy ya’kilune biha ev azanüy yesmeune biha fe inneha la ta’mel ebsaru ve lakin ta’mel kulubül leti fis sudur
düşünerek gezmediler mi? yeryüzünü onlar anlamadı mı? bundan kalpleriyle akıllarının (ikazını) yahut kulakları bununla işitmedi mi? gerçek şu ki gözler kör olmaz fakat kalpler kördür göğüslerde bulunan

1.	e fe lem yesîrû	: dolaşmadılar mı (dolaşmıyorlar mı, gezmiyorlar mı)
2.	fî el ardı	: yeryüzünde
3.	fe tekûne	: o zaman olur
4.	lehum	: onların
5.	kulûbun	: kalpler
6.	ya’kılûne	: akıl ederler
7.	bi-hâ	: onunla
8.	ev	: veya
9.	âzânun	: kulaklar
10.	yesmeûne	: işitirler
11.	bi-hâ	: onunla
12.	fe inne-hâ	: fakat o
13.	lâ ta’mâ	: âmâ (kör) değildir
14.	el ebsâru	: gözler
15.	ve lâkin	: ve lâkin, fakat
16.	ta’mâ	: âmâdır (kördür)
17.	el kulûbu	: kalpler
18.	elletî	: o ki
19.	fî es sudûri (es sadru)	: sinelerde, göğüslerde (göğüs)