٣
وَلَايَحُضُّ عَلى طَعَامِ الْمِسْكينِ
(3) ve la yehuddu ala taamil miskin
Özendirmez miskinlere yiyecek vermelerini
(3) And urges not On the feeding of Al-Miskin
| 1. | ve lâ yahuddu | : ve teşvik etmez |
| 2. | alâ taâmi | : doyurmaya |
| 3. | el miskîni | : miskin, yoksul, çalışmaya gücü olmayan |
وَلَا يَحُضُّ teşvik etmez عَلَى طَعَامِ doyurmaya الْمِسْكِينِyoksulu da
SEBEB-İ NÜZUL
Bu âyet-i kerimenin kimin hakkında nazil olduğu ihtilaflıdır. Münafıklardan bir adam (İbn Abbâs), Amr ibn Aiz (Dahhâk), el-Velîd ibnu’l-Muğîra (Süddî), el-As ibn Vâil es-Sehmî (Mukatil, İbnu’s-Sâib el-Kelbî), Ebu Süfyân ibn Harb (İbn Cüreyc) hakkında nazil olduğu görüşleri vardır.
İbn Cüreyc’den nakledildiğine göre Ebu Süfyân her hafta bir (bir rivayette iki) deve kurban eder ve etini dağıtırmış. Bu (cömertliğinin) yanında bir gün bir yetim kendisine gelip bir şeyler istemiş de onu asasıyla iteleyip bir şey vermemiş ve bunun üzerine Allah Tealâ bu sûreyi indirmiş
